Sprzedaż premiowa jest jedną z najczęściej stosowanych form akcji promocyjnej. Jedną z jej istotnych zalet jest możliwość zastosowania przy jej organizacji zwolnienia podatkowego opisanego w art. 21 ust. 1 pkt 68 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Przepis ten stanowi, że wolna od podatku dochodowego jest wartość nagród związanych ze sprzedażą premiową, jeżeli wartość nagrody nie przekracza kwoty 760 złotych, a otrzymanie premii nie jest związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Brak prawnej definicji pojęcia „sprzedaż premiowa” przez lata wywoływał wiele trudności przy zastosowaniu tego atrakcyjnego zwolnienia. Wątpliwości dotyczyły przede wszystkim kategorii podmiotów, które mogą zorganizować sprzedaż premiową z nagrodami zwolnionymi od podatku. Zainteresowanymi urządzeniem tego typu akcji byli bowiem nie tylko bezpośredni sprzedawcy towaru, lecz również hurtownicy, producenci, działające na ich zlecenie agencje reklamowe jak również podmioty wyspecjalizowane w przeprowadzaniu programów sprzedażowych (np. typu PAYBACK).

Niestety, przez lata służby skarbowe wykształciły i utrwaliły pogląd, iż omawiane zwolnienie ma zastosowanie wyłącznie w relacji pomiędzy stronami umowy sprzedaży, do której dołączany jest dodatkowy element w postaci premii. Z faktu, iż definicja umowy sprzedaży określona w kodeksie cywilnym nie przewiduje jako stron innych podmiotów niż sprzedawca i kupujący, organy podatkowe uznały, że zwolnienie nie może przysługiwać przy akcji organizowanej przez inny podmiot niż bezpośredni sprzedawca towaru.

Powyższe, niekorzystne dla wielu organizatorów stanowisko, zostało jednak jednoznacznie zakwestionowane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 lipca 2013 r. ( III SA/Wa 381/13). W orzeczeniu Sąd jednoznacznie stwierdził, że na potrzeby interpretacji podatkowych pojęcia sprzedaży nie należy rozumieć ściśle według definicji prawa cywilnego, gdyż prawo podatkowe wykorzystuje to pojęcie niejednokrotnie w odmiennym znaczeniu (tzw. autonomiczność prawa podatkowego).

Sąd zwrócił również uwagę, że zwolnienie podatkowe nie ma charakteru podmiotowego (tj. uprawniającego określoną kategorię podmiotów) lecz charakter przedmiotowy (tj. zwalniający z opodatkowania określony rodzaj świadczeń). W konsekwencji, przy braku wyraźnej regulacji ustawowej, nie ma podstaw, aby ograniczać możliwość skorzystania ze zwolnienia przez inne podmioty niż sprzedawca.

Powyższe orzeczenie niewątpliwie ułatwi korzystanie z konstrukcji sprzedaży premiowej, do której zastosowania konieczne jest wyłącznie spełnienie ugruntowanych w doktrynie, następujących warunków:

  • przyznanie nagrody w związku z zakupem promocyjnego towaru lub usługi,
  • przyznawanie nagrody każdemu nabywcy, który spełnia warunki określone przez organizatora w regulaminie,
  • przyznanie nagród w formie towarów lub usług innych niż te, które sprzedano nabywcy.

Należy jednocześnie pamiętać, że orzeczenia Wojewódzkich Sądów Administracyjnych regulują wyłącznie stosunki prawne pomiędzy stronami danej sprawy. Nie jest zatem wykluczone, że organy podatkowe w innej sprawie orzekną inaczej niż w przytoczonym wyroku. Niemniej, orzeczenie to stanowić będzie z pewnością bardzo silny argument w przypadku sporu z fiskusem w omawianym zakresie.